5. അര്‍ജുന വിഷാദം

ശ്ലോകം: 30
ഗാണ്ഡീവം സ്രമ്സദേഹസ്താത്
ത്വക്ചൈവ പരിദഹ്യദേ
ന ച ശക്നോമ്യവസ്ഥാതും
ഭ്രമതീവ ച മി മന:

വാക്യാര്‍ത്ഥം:
(ശത്രു സേനയിലെ ബന്ധു മിത്രാദികളെ കണ്ടിട്ട് അര്‍ജുനന്‍ പറയുന്നു:)
ഗാണ്ഡീവം കയ്യില്‍ നിന്നു ഉതിര്‍ന്നു വീഴുന്നു. തോല് ചുട്ടു പൊള്ളുന്നു. നില്‍ക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല. ആകെയൊരു ഭ്രമം.

തത്വവിചാരം:
ജീവിതത്തിലെ പ്രധാന കര്‍മം നിര്‍വഹിക്കേണ്ട നേരത്ത് അര്‍ജുനന്‍ തളരുന്നു. ഇത്തരം സന്ദര്‍ഭങ്ങള്‍ സാധാരണ മനുഷ്യന്റെ ജീവിതത്തില്‍ കാണാവുന്നതാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്: ഒരു ജോലിയില്ലാതെ അഭ്യസ്ഥവിദ്യര്‍ ജോലിക്ക് ശ്രമിക്കുന്നു. ഒരു ഇന്റര്‍വ്യൂ ഇന് പോകേണ്ട നേരമാകുമ്പോള്‍ നിന്നു വിറക്കുന്നു. ഇത്രയും നാളത്തെ പരിശ്രമം എവിടെയാണോ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ഉപയോഗിക്കേണ്ടത് , ആ നിമിഷത്തില്‍ അവന്‍ തളരുന്നു. ഇതു പാടുണ്ടോ?